تلویزیون محبوب ترین رسانه (بخش دوم)
3.پخش ابتدایی برنامه های تلویزیونی
گیرنده های تلویزیون در ابتدا صفحات کوچکی از لامپ های CRT که حداکثر دارای 4 اینچ قطر داشتند تشکیل می شدند.
دوربین های تصویربرداری نیز بسیار ابتدایی بودند و به نور پردازی شدیدی نیاز داشتند. لذا مردمی که روی صحنه ظاهر می شدند باید لباس های ارغوانی تند می پوشیدند و یا از لوازم آرایشی سبز استفاده می کردند تا کنتراست خوبی در تصاویر سیاه و سفید به وجود آید.
RCD در 1932 یک ایستگاه تلویزیونی تأسیس کرد. RCD یک میلیون دلار برای توسعه تلویزیون به عنوان یک وسیله ارتباط جمعی اختصاص داد و در سال 1936 شروع به پخش آزمایشی برنامه کرد که در هفته با دو آنتن روی می رفت.
در آن زمان چند صد علاقمند در نیویورک گیرنده تلویزیون ساخته یا به دست آورده بودند و می توانستند برنامه های پخش شده را دریافت و مشاهده کنند. دولت هم با روش هایی این روند را تکمیل و امتیازات محدودی را اعطا نمود.
لذا تلویزیون در سال 1940 به عنوان یک رسانه آماده و شروع به کار کرد. از این به بعد دنیا منقلب یک حادثه بزرگ شد. جنگ و حمله ژاپن به پرل هاربر همه توجه مردم را به آن جلب کرد و توسعه تلویزیون موقتاً به تعویق افتاد و صنعت الکترونیک در خدمت تجهیزات نظامی قرار گرفت.
اما در سال 1945 و پس از جنگ ایستگاه های جدید فرستنده دوباره رونق گرفتند و افکار عمومی آماده خرید تلویزیون شدند تا حدی که تلویزیون در منازل نیز مورد استفاده قرار گرفت.
4.دوره پیشرفت سریع
کمیته فدرال ارتباطات FFC در سال 1946، 24 امتیاز جدید برای فرستنده های تلویزیونی صادر کرد. لذا شبکه ها و آژانس های تبلیغاتی با علاقه زیادی آماده ورود به منازل مردم شدند. برای همه روشن بود که تلویزیون باید به یک رسانه مهم تبدیل شود. از این جهت برای شرکت در بهره برداری و تکامل تکنولوژی جدید خود را به آب و آتش می زدند.
ساخت و فروش گیرنده های خانگی از همان سال شروع شد. به طوری که مردم با وجود قیمت بالای آن برای خرید هجوم می بردند. در سال 1947 یک دستگاه تلویزیون با صفحه 7 در6 اینچ 400 دلار ارزش داشت. قیمت و خرید آنتن نیز حداگانه پرداخت می شد. یک گیرنده دولوکس چوبی و یک سیستم آینه ای که تصویر را درشت نشان می داد به قیمتی نصف بهای یک اتومبیل آخرین مدل فروخته می شد.
لذا کاملاً مشخص بود که تلویزیون کالایی لوکس و خرید آن فقط در توان خانواده های مرفه بود. بسیاری از خانواده های تلویزیون دار همسایگان حسود خود را برای نشان دادن نظهر تشخص (تلویزیون) به منزل خود دعوت می کردند. این در حالی که خانواده هایی که توان خرید آن را نداشتند برای خودنمایی فقط آنتن آن را روی بام منزل خود نصب می کردند.
5.گسترش تماشای تلویزیون
در 1950 کمتر از ده درصد از خانواده های آمریکایی دارای گیرنده تلویزیونی بودند. فقط ده سال بعد یعنی در 1960 نود درصد خانواده های آمریکایی دارای تلویزیون شدند.
در سال 1970 این نسبت به 95 درصد و در سال 1980 نمودار رشد تلویزیون به حد اشباع رسید و تقریباً 98 درصد خانواده ها صاحب تلویزیون بودند. این در حالی است که امروزه پیدا کردن خانه ای بدون تلویزیون غیر ممکن است. همچنین در مدت زمانی که مردم به تماشای تلویزیون اختصاص می دادند قابل توجه است. در سال 1950 صاحبان تلویزیون میانگین 5.4 ساعت تماشا می کردند. این میزان اخیراً به 7 ساعت در شبانه روز رسیده است به طوری که برآورد متوسط مدت زمان تماشای تلویزیون روز به روز مشکل تر می شود. علت آن نیز استفاده از تلویزیون برای تماشای برنامه های تلویزیونی است. امروزه دو سوم خانواده های آمریکایی بیش از یک تلویزیون دارند که با آنها برنامه های گوناگونی را تماشا می کنند.
کلمات کلیدی :
-----------------------------------------------------------------------------------------------
گیرنده های تلویزیون در ابتدا صفحات کوچکی از لامپ های CRT که حداکثر دارای 4 اینچ قطر داشتند تشکیل می شدند.
دوربین های تصویربرداری نیز بسیار ابتدایی بودند و به نور پردازی شدیدی نیاز داشتند. لذا مردمی که روی صحنه ظاهر می شدند باید لباس های ارغوانی تند می پوشیدند و یا از لوازم آرایشی سبز استفاده می کردند تا کنتراست خوبی در تصاویر سیاه و سفید به وجود آید.
RCD در 1932 یک ایستگاه تلویزیونی تأسیس کرد. RCD یک میلیون دلار برای توسعه تلویزیون به عنوان یک وسیله ارتباط جمعی اختصاص داد و در سال 1936 شروع به پخش آزمایشی برنامه کرد که در هفته با دو آنتن روی می رفت.
در آن زمان چند صد علاقمند در نیویورک گیرنده تلویزیون ساخته یا به دست آورده بودند و می توانستند برنامه های پخش شده را دریافت و مشاهده کنند. دولت هم با روش هایی این روند را تکمیل و امتیازات محدودی را اعطا نمود.
لذا تلویزیون در سال 1940 به عنوان یک رسانه آماده و شروع به کار کرد. از این به بعد دنیا منقلب یک حادثه بزرگ شد. جنگ و حمله ژاپن به پرل هاربر همه توجه مردم را به آن جلب کرد و توسعه تلویزیون موقتاً به تعویق افتاد و صنعت الکترونیک در خدمت تجهیزات نظامی قرار گرفت.
اما در سال 1945 و پس از جنگ ایستگاه های جدید فرستنده دوباره رونق گرفتند و افکار عمومی آماده خرید تلویزیون شدند تا حدی که تلویزیون در منازل نیز مورد استفاده قرار گرفت.
4.دوره پیشرفت سریع
کمیته فدرال ارتباطات FFC در سال 1946، 24 امتیاز جدید برای فرستنده های تلویزیونی صادر کرد. لذا شبکه ها و آژانس های تبلیغاتی با علاقه زیادی آماده ورود به منازل مردم شدند. برای همه روشن بود که تلویزیون باید به یک رسانه مهم تبدیل شود. از این جهت برای شرکت در بهره برداری و تکامل تکنولوژی جدید خود را به آب و آتش می زدند.
ساخت و فروش گیرنده های خانگی از همان سال شروع شد. به طوری که مردم با وجود قیمت بالای آن برای خرید هجوم می بردند. در سال 1947 یک دستگاه تلویزیون با صفحه 7 در6 اینچ 400 دلار ارزش داشت. قیمت و خرید آنتن نیز حداگانه پرداخت می شد. یک گیرنده دولوکس چوبی و یک سیستم آینه ای که تصویر را درشت نشان می داد به قیمتی نصف بهای یک اتومبیل آخرین مدل فروخته می شد.
لذا کاملاً مشخص بود که تلویزیون کالایی لوکس و خرید آن فقط در توان خانواده های مرفه بود. بسیاری از خانواده های تلویزیون دار همسایگان حسود خود را برای نشان دادن نظهر تشخص (تلویزیون) به منزل خود دعوت می کردند. این در حالی که خانواده هایی که توان خرید آن را نداشتند برای خودنمایی فقط آنتن آن را روی بام منزل خود نصب می کردند.
5.گسترش تماشای تلویزیون
در 1950 کمتر از ده درصد از خانواده های آمریکایی دارای گیرنده تلویزیونی بودند. فقط ده سال بعد یعنی در 1960 نود درصد خانواده های آمریکایی دارای تلویزیون شدند.
در سال 1970 این نسبت به 95 درصد و در سال 1980 نمودار رشد تلویزیون به حد اشباع رسید و تقریباً 98 درصد خانواده ها صاحب تلویزیون بودند. این در حالی است که امروزه پیدا کردن خانه ای بدون تلویزیون غیر ممکن است. همچنین در مدت زمانی که مردم به تماشای تلویزیون اختصاص می دادند قابل توجه است. در سال 1950 صاحبان تلویزیون میانگین 5.4 ساعت تماشا می کردند. این میزان اخیراً به 7 ساعت در شبانه روز رسیده است به طوری که برآورد متوسط مدت زمان تماشای تلویزیون روز به روز مشکل تر می شود. علت آن نیز استفاده از تلویزیون برای تماشای برنامه های تلویزیونی است. امروزه دو سوم خانواده های آمریکایی بیش از یک تلویزیون دارند که با آنها برنامه های گوناگونی را تماشا می کنند.
کلمات کلیدی :
