اگر از عراق خوشتان آمده بود، ، عاشق ا
دنس جت پنج سال پیش، در رسانه ها شاع شد که آمرکا م خواهد برای متوقف کردن برنامه های اتمی اران، ان کشور را بمباران کند. با وجود فراگر شدن ان خبر، کاملا مشخص بود که چنن اتفاقی نخواهد افتاد. زمان تغر کرد. حالا دگر حمله به اران قرب الوقوع نست اما اجتناب ناپذر است.
و اگراز عراق خوشتان آمده بود، عاشق اران می شود. جنگ با اران، بسار بدتر خواهد بود. بعنوان شروع باد بگوم که اران چهار برابر عراق وسعت دارد و جمعت آن سه برابر ان کشور است، پس ان ک چالش کوچک نست. عراق برنامه اتمی نداشت اما اران ک برنامه توسعه افته اتمی دارد که ادعا دارد صلح آمز است و 14 تاسسات اتمی از ان برنامه پشتبانی می کنند. برخی از ان تاسسات را نمی شود براحتی پدا و به آن حمله کرد و بخوبی از آن محافظت می شود. پس حمله هوای برای از بن بردن ان تاسسات آسان نست و حمله زمنی، حتی برای جنگ طلب ترن افراد نز غر قابل تصور است. مشکل بعدی، واکنش اران به حمله آمرکاست. دولت بوش با مطرح کردن نقض قطعنامه های سازمان ملل توسط عراق، حمله به ان کشور را توجح کرد. زمانی که سازمان ملل استفاده از زور را اجازه نداد، آنوقت آمرکا به آن اعتنای نکرد و مشروعت را از اقدامی که مرتکب شده بود، زدود. آمرکا در هر صورت به کار خود ادامه داد و 48 کشور را با خود همراه کرد. ان ک ائتلاف اجباری بود که بر اساس ک تصمم مشترک اجاد شده بود، اما اهمتی هم برای انکه مقبولت بن المللی کسب کند، قائل نبود. اگر ما به اران حمله هچ کشوری بجز اسرائل با ما همراه نخواهد شد. چندن گروه خودمختار سنی ما را تشوق می کنند که به اران شعه حمله کنم اما در هچ اقدامی مشارکت نخواهند کرد. هچ کشوری حاضری نست که ارانی ها را بکشد و بخواهد که سربازانش بدست ارانی ها کشته شوند. درحالی که ان حمله در سرتاسر جهان محکوم می شود، در اران شراط بدتر خواهد بود. حمله به عراق منجر به سقوط صدام حسن شد، اما حمله به اران به قدرت حکومت می افزاد. طرفداران جنگ می گوند که به محض حمله به ان کشور، مردم حکومت را سرنگون خواهند کرد. اما درست مثل زمان حملات ازده سپتامبر و دولت بوش، ان حمله رهبران اران را تقوت خواهد کرد. در آن زمان است که اران هچ دللی برای پنهان کرد قصد خود از تولد سلاح اتمی نخواهد داشت. حمله هوای ان برنامه را در بهترن حالت به مدت دوسال به تعوق می اندازد. پس بعد از چند حمله هوای، رژه پروزی در کار نخواهد بود. ما در وضعت نمه جنگی باقی می مانم. اران هم در صورت بمباران شدن، واکنش نشان می دهد. حداقل اش ان است که شراط را در وضعت های جغرافای مهم مثل تنگه هرمز که بخش اعظم نفت جهان از آن می گذرد را دچار بحران می کند. عواقب غر منتظره ای هم وجود دارد. تصور کند فردای بمباران اران، نروهای اطلاعاتی گزارش بدهند که نظامان پاکستان که از حمله آمرکا به چهارمن کشور مسلمان جهان خشمگن بودند، بخشی از سلاح های اتمی خود را گم کرده اند که ممکن است در راه اران باشد. آا ان برای مزبانان بن لادن و طراحان حملات بمبئی، کار غر ممکنی است؟ مقاله اخر نوورک تامز در مورد احتمالات واقعی افتادن سلاح های اتمی به دست تندرو های اسلامی، است. اما چرا وقتی همه می دانم که جنگ راه حل بدی است از آن دوری نمی کنم؟ پاسخ ساست داخلی است. اگر مت رامنی در انتخابات ماه نوامبر پروز شود، از قبل و در جران نشست جمهورخواهان در آوا مشخص کرده است که اسرائل ساست وی را در خاورمانه تعن خواهد کرد. و او درست مثل جورج بوش برای پرت کردن حواس مردم از شکست ساست های اقتصادی، به ان جنگ ناز دارد. اگر پرزدنت باراک اوباما پروز شود، ک امد برای تغر نتجه باقی می ماند. عنوان مقاله اخر نوورک تامز، "چطور آمرکا می تواند رژه اسرائل به سمت جنگ را کند کند" بود. نوسنده ان مقاله دنس راس بود. او از زمان جمی کارتر در همه دولت ها کار کرده است به غر از دولت جورج بوش و به گفته بساری وی همشه حامی اسرائل است. برنامه او برای به تعوق انداختن جنگ شامل پوشش ساسی حمله اسرائل، حمات ساسی زمانی که جنگ اتفاق می افتد و در اختار قرار دادن اسلحه برای انکه اتفاق بافتد. اسرائل با استفاده از بمب های سنگرشکن و توانای سوخت گری در هوا که آمرکا در اختار اسرائل می گذارد، ان کشور قادر است جنگ را آغاز کند اما نمی تواند آن را تمام کند. در هر صورت آمرکا برای حمات از منافع اش و اسرائل درگر ان مناقشه خواهد شد. بنامن نانتاهو، نخست وزر اسرائل، می داند که دوست قدمی اش مت رامنی، شانس زادی برای وارد شدن به کاخ سفد را ندارد. و می داند که اوباما به محض انکه بار دگر انتخاب شود اهرم های فشار وی، کم می شود. به همن دلل ترددی وجود ندارد که از همن حالا، درست در مانه رقابت انتخاباتی فهرست درخواست هاش را تسلم مقامات آمرکای کرده است که آنان نز برای دور جستن از بحران وعده های داده اند. مقاله آقای راس فقط برای آماده سازی افکار عمومی در زمان عمل کردن به ان وعده ها نوشته شده است. فکر دوری جستن از جنگ، قشنگ است اما بعد است بشود برای اجرای قدمی برداشت. آمرکا می توانست با باز کردن سفارت خود در تهران، بجای وارد شدن به حملات دوطرفه رسانه ای، با اران وارد ک رابطه دپلماتک واقعی شود. آمرکا باد متوجه شود که تغر حکومت تنها از داخل اران ممکن است و نه از طرق شاخ و شانه کشدن از برون مرزها. برای اسرائل هم درصورتی که پمان صلح با فلسطن امضا شود، هچ بهانه ای برای تهدد های که از سوی اران می شود، پذرفته نست. پش نوس پمان صلح از دوره کلنتون روی مز است. اما آقای ناتناهو، مناخم بگن نست که با کمک جمی کارتر با مصر به توافق رسد. آقای ناتناهو ترجح می دهد بر سر قدرت بماند تا با صلح خود را به خطر باندازد حتی اگر وارد جنگی شود در آن پروز آن نباشد؛ جنگی که آمرکا نمی تواند از آن دور بماند. هافنگتون پست، اوت
کلمات کلیدی :
