علی کردان، امتحانی بزرگ برای خواص!
می خواستم مطلبی بنویسم که به ناگاه به یادم آمد ایام درگذشت خدمتگزاری از نظام اسلامی است. علی کردان را می گویم.
همو که پس از سال ها خدمت، تواضع، اخلاص و در یک جمله سربازی امین برای نظام اسلامی و انقلاب مورد بی مهری و بلکه خیانت دوست نماها قرار گرفت. دوست نماهایی که به اعتراف خود هر چه دارند و به هر چه رسیده اند از زحمات و توانمندی کردان بوده است. به هر حال دیگر حاج علی کردان در میان ما نیست و یک سال از رحلت آن صاحب دل سوخته و روان آزده می گذرد. به خود بیایند کسانی با جفا در حق کردان وی را به مسلخ تهمت و بی آبرویی بردند. آنهایی که با معاونت بی بدیل و کم نظیر کردان موفقیت هایی کسب کردند و خود را با طناب محکم کردان به جایگاه هایی رساندند. آنهایی که ذره ای شعور ندارند تا حداقل این را به زبان بیاورند. کردان مظلوم بود و مظلوم واقع شد و در مظلومیت خود از بین ما رفت. اما این رسم قدردانی نبود. مگر کردان مدارک خود را ارائه نکرد تا خود را تبرئه کند.
کردان خوش درخشید آنجا که سکوت کرد. سکوت کردان فریادی بر جفای دوستان بود و در این سکوت غریو صلای آزادی و آزادگی او پیچید. اما هر سکوتی به این معنا نبود. آنهایی که باید سکوت را می شکستند و مدارک کردان، اعترافات کردان، دفاعیات کردان را می خواندند بار دیگر رفوزه شدند و در سکوتی مرگبار آخرت بدی برای خود رقم زدند. چرا که شهادت دورغ به گفتن نیست؛ به نگفتن هم هست.
و البته این رسم است که برای خوش آمد دیگرانی موضع به اصطلاح اعتدالی بگیرند تا به پر قبایشان بر نخورد.
به هر حال کردان میان ما نیست و نحن لا نعلم منه الا خیرا.
بار دیگر اولین سالگرد درگذشت فقید سعید، مرحوم حاج علی کردان را به عموم آزادمردان، دولت اسلامی و خانواده آن مرحوم تسلیت گفته و بیداری و مصلحت نیندیشی را برای خواص مردود خواستاریم.
کلمات کلیدی :
