فراق پیامبر (ص)
علی از پیامبر می گوید:
" پس به پیامبر پاکیزه و پاک خود اقتدا کن ، زیرا آن حضرت سزاوار پیروی
کردن است برای کسی که پیروی کند و صبر و شکیبائی او برای کسی که شکیبا
باشد ، سرمشق است . و محبوب ترین بندگان نزد خدا کسی است که پیرو پیغمبر
خود بوده و بدنبال نشانه او برود.
لقمه دنیا را به اطراف دندان می
خورد . ( بدین معنا که در دنیا زیادتر از آنچه را که ناچار به استفاده از
آن بود فرا نمی گرفت. ) و به دنیا به گوشه چشم نمی نگریست . ( هیچ گونه به
دنیا دل نمی بست ) . . .
دنیا به او پیشنهاد شد ، از قبول آن
امتناع نمود . و ـ چون ـ دانست خدا چیزی را دشمن می دارد ، آنرا دشمن
داشت و چیزی را که خوار شمرده، آنرا خوار انگاشت و چیزی را که کوچک شمرده
، آنرا کوچک داشت ...
پیغمبر صلی الله علیه و آله ، بر روی زمین
طعام می خورد و می نشست مانند نشستن بنده ( عبد ) و بدست خود پای افزار
خود را پینه می بست و جامه خود را خود وصله می نمود . ..
پس به دل
خود از دنیا روی گرداند ، و یاد آنرا در خاطر خود می راند و دوست داشت که
زینت دنیا از او نهان ماند تا از آن جامه زیبا فرا نگیرد ، دنیا را
پایدار نمی دانست و امیدواری درنگ کردن در آنجا را نداشته باشد . پس ـ
علاقه ـ انرا از خود برون کرده ، و دل از ان برداشت و دیده از آن
برگردانید . . .
همانا خدا ، محمد صلی الله علیه و آله را نشانه
ای ساخت برای قیامت ( چون پس از او پیامبری مبعوث نخواهد شد . ) و مژده
دهنده به بهشت و ترساننده از عقوبت . از دنیا برون رفت و از نعمت آن سیر
نخورد ( از لذات و خوشیهای دنیوی بهره مند نگردید ) و به آخرت وارد شد و
گناهی با خود نبرد . . .
پس چه بزرگ است منتی که خدا بر ما نهاده
و چنین نعمتی به ما داده است : پیشروی که باید او را پیروی کنیم و پیشوائی
که پا بر جای پای او نهیم . . .( 1 )
خدا می داند این غم جانکاه
چقدر بر سینه امیر المونین علیه السلام تنگی می کند که حضرتش به هنگام
تطهیر و غسل بدن پاکیزه پیامبر (ص) اینگونه دردمندانه ناله سر می دهد
که:
" پدر و مادرم بفدای تو باد ای رسول خدا همانا با مرگ تو -
رشته ای – از نبوت و احکام الهی و اخبار آسمانی بریده شد که با مرگ دیگران
( سایر پیامبران ) بریده نگردید . . .
اگر امر به شکیبائی و نهی
از ناله و فریاد و فغان نفرموده بودی ، هر آینه ( در فراق تو ) سرچشمه های
اشک چشم را ( با گریه بسیار ) خشک می کردیم ، و درد و غم پیوسته ، و حزن و
اندوه همیشه باقی بود ، و خشکی اشک چشم و دائمی بودن حزن و اندوه در مصیبت
تو کم است ، ولی مرگ چیزی است که بر طرف نمودن آن ممکن نبوده و دفع آن غیر
مقدور است .
پدر و مادرم به فدای تو باد ، مارا نزد پروردگارت بیاد آورده و در خاطر خویش نگهدار . (2)
منبع:
1- نهج البلاغه ، خطبه 160
2- نهج البلاغه، خطبهکلمات کلیدی : فراق پیامبر (ص)
