گفتگوی خواندنی با حاج ماموستا محمودی، امام جمعه پیرانشهر
در ماه مبارک محرم دو واقعه مهم روی داده است یکی بزرگترین نعمت است و یکی بزرگترین مصیبت است در عالم بشریت ، اولی این است که خداوند در این ماه عرش و کرسی و قلم را خلق کرد یعنی وجود را بر عدم ترجیح داد دنیای هستی را آفرید و در آن انسان را خلق کرد که خلق انسان ، یعنی به وجود آمدن انسان بزرگترین نعمت است برای بشر ، و دومی این است که در این ماه ، پاک ترین انسان در دوران خود بدست یک انسان حاکم جنایت کار وقت ، به عالی ترین درجه شهادت نائل آمد و آن حضرت امام حسین بن علی بن ابی طالب بود ، معاویه در رجب سال 60 فوت کرد
و یزید را به جانشین خود منصوب کرد و کار خلافت را مثل سلطنت ارثی کرد اولین کار یزید تعقیب پنج نفر بود که مانع از بیعت به او بودند این پنج نفر عبارتند از 1- حسین بن علی 2- عبدالله بن عمر 3- عبدالله بن عباس 4- عبدالله بن زبیر 5- عبدالله بن ابی بکر بودند .
یزید به والی مدینه دستور داد از آنها بیعت بگیرد و امام حسین (ع) و عبدالله ابن زبیر از فشار والی مدینه به مکه پناه بردند اهل کوفه نامه ها نوشتند و قاصدانی را فرستاند که امام حسین (ع) به کوفه بیاید تا او را یاری دهند و در راه او فداکاری کنند همه آماده بیعت با او بودند امام حسین (ع) مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاد برای تحقیق حال مردم در کوفه ، اهل کوفه دور او جمع شدند و با مسلم بن عقیل که نماینده امام حسین (ع) بود بیعت کردند ، امیر کوفه ( نعمان بن بشیر ) از خون ریزی اعتراض داشت و می خواست با نصیحت مردم را آرام کند یزید او را عزل کرد و والی بصره عبیدالله بن زیاد را به کوفه فرستاد و مسلم بن عقیل را با عده ای از دوستان به شهادت رساند امام حسین (ع) با تعدادی از یارانش در راه کوفه بود ، حقیقت آنست که فرزدق ( شاعر ) به حسین(ع) گفته بود «قلوب الناس معک و سیوفهم مع بنی امیه » یعنی دلهای مردم همراه توست و شمشیرشان با بنی امیه است چون اهل کوفه از ترس بنی امیه از همراهی امام حسین و بیعت با ایشان پشیمان شدند وبه لشکر یزید پیوستند حسین ( ع ) همراه یارانش که 72 نفر بودند به کربلا آمدند و یزید بیشتراز 20 هزار نیروی نظامی را برای محاصره آنها فرستاد که اگر تسلیم نشود او و یارانش را به قتل برسانند حسین (ع) چون نفاق اهل کوفه را دید پیشنهاد کرد که بگذارند برگردد ولی ابن زیاد این را رد کرد و بجز تسلیم شدن امام حسین راضی نشد، آب را بر او بستند و جنگ را شروع کردند پس ازمقاومت شدید که حسین (ع) و یارانش از خود نشان دادند و یکی پس از دیگری را به شهادت رساندند ،حسین (ع) مثل مردان بزرگ جهان مرگ باشرافت را بر زندگانی با ذلت ترجیح داد و تا به شهادت رسید مقاومت کرد و اگر آب را از او منع نکرده بودند نمی توانستند بر او غلبه کنند و آن واقعه غم انگیز در دهم محرم سال 61 هجری در کربلا روی داد و امام حسین (ع) شهید شد و با این شهادت و مقاومت به بالاترین مراتب عالی معنویت رسید زمین و آسمان تاریک و دنیا در مقابل چشمان مردم تغییر پیدا کرد و سیاهی آسمان شدت پیدا کرد و انگار زمین وآسمان برای مرگ او می گریستند و این حالت سه روز ادامه داشت و حالتی که آن روز بوجود آمد آنقدر عظیم بود حتی گمان برده می شد که قیامت شده ، چگونه نباید این طور باشد در حالی که حسین پسر فاطمه زهرا (س) او که سرور زنان بهشت و دختر رسول خدا (ص) و حسین (ع) نوه سرور همه مخلوقات دنیا و آخرت است و پیامبر بزرگوار اسلام محبتش در مورد حسین (ع) آنقدر زیاد بود که هر دو لبش را می بوسید و در بسیاری از موارد او را بر شانه اش حمل می کرد و از او پرسیدند و در حدیث آمده است که چه کسی در میان اهل بیت تو از همه محبوب تر است فرمودند : حسین (ع) . پس چگونه اگر حسین (ع) را با چشم خود می دید در دوران حیاتش که بر پهلویش افتاده است و در نهایت تشنگی است درحالی که آب بهش نزدیک است و بچه هایش با صدای بلند بر او گریه می کنند سکوت می کرد ؟وی بی تفاوت می بود ؟ محققا بر او با صدای بلند گریه می کرد ، در خطبه ابن نباته امده است : هنگامی که مردم زنده می شوند و درمیدان قیامت حضور پیدا می کنند یکی فریاد بر می آورد از پشت پرده های عرش : ای کسانی که ایستاده اید دراین موقف چشمهایتان را روی هم بگذارید تا فاطمه زهرا (س) دختر پیامبر اکرم(ص) عبور کند درحالی که لباس خون آلودحسین (ع) را باخود حمل می کرد و به پای عرش، خود را می آویزد و می گوید : شما قاضی عادل هستید درمیان من و در میان کسی که پسر من را به قتل رسانده است قضاوت کن پس خداوند در میان او و در میان قاتل امام حسین (ع) قضاوت می کند پیش حضرت فاطمه زهرا (س) می فرماید من را شافع کسانی قرار بده که بر مصیبت من گریه کرده اند پس خداوند او را درمیان آنها شفیع قرار می دهد و ازپیامبر روایت شده است که فرموده است : اخبر نی جبریل ان الحسین یقتل بشاطئی الفرات . یعنی جبرئیل به من خبر داده است که به یقین حسین (ع) در کنار رود فرات به شهادت می رسد و دوباره از پیامبر روایت شده است که فرموده است احبّ اهل بیتی الی الحسن والحسین . محبوب ترین اهل بیت من پیش من حسن و حسین هستند وقال رسول الله (ص) : من احب الحسن و الحسین فقد احبنی و من ابغضهما فقد ابغضنی ،یعنی کسی که حسن وحسین را دوست داشته باشد به یقین مرا دوست داشته است و کسی که کینه آنها را در دل داشته باشد کینه مرا در دل دارد و در کتاب شرح العقاید که علامه تفتازانی می گوید : بعضهم اطلق العن علیه لما انه کفر حین امر بقتل الحسین واتفقوا علی جواز اللعن علی من قتله اوامر به او اجازه اورضی به .
والحق ان رضاء یزید بقتل الحسین (ع) و استبشاره بذالک و اهانته اهل بیت النبی (ص) ما تواتر معناه و ان کان تفاصیله احادا فنحن لا نتوقف فی شانه بل فی ایمانه لعنت الله علیه و علی انصاره و اعوانه ... شرح العقاید ص 242
ترجمه : بعضی از اهل تسنن لعنت را بر یزید جایز دانسته اند چون او فرمان قتل حسین (ع) را صادر کرده است و همه اهل تسنن اتفاق دارند بر جواز لعن برای کسی که حسین (ع) را کشته است و فرمان به کشتن حسین (ع) را داده است یا اجازه داده است به کشتن او یا به آن راضی بوده است حقیقت این است رضایت یزید به کشتن حسین (ع) و خوشحالیش واهانتش به اهل بیت پیامبر از نظر معنی متواتر است اگرچه تفاصیلش آحاد است پس علامه تفتازانی می گوید ما تردیدی به خود راه نمی دهیم در نداشتن ایمان یزید ، لعنت خدا بر او و یارانش باد .
حسین (ع) خود را فدای حق کرد و با حرکت شجاعانه خود بر جامعه اسلامی حیات بخشید این یک ابتکار عظیم در مبارزه با کفر و ظلم و فساد بود که مسلمانان هرگز زیر بار ظلم نروند و تسلیم مستکبران هواپرست و خود خواه نشوند حسین (ع) زنده است یعنی افکارش و اندیشه هایش گفتار و رفتارش الگوی همه مسلمانان تا قیامت است پیروزی عظیم انقلاب اسلامی الگو گرفته از قیام امام حسین (ع) است ما کمال انسانیت و علو درجه معنوی و شهامت و شجاعت را در حسین (ع) می بینیم
والسلام علیکم و رحمة ا...
کلمات کلیدی : گفتگوی خواندنی با حاج ماموستا محمودی، امام جمعه پیرانشهر
